7 Eylül 2012 Cuma

Turkum, dogruyum, kibarim!

Zamaninda bir vesileyle birkac ayligina macaristana gitmistim. Toplu tasima araclarini sık sık kullanmistim bu sure zarfinda. Ancak oradaki ikametimin ilk baslarinda sozgelimi bir otobuste herhangi bir koltuga oturur ve inecegim yere ulasana kadar kimseye yer vermezdim. Ayakta bekleyen kisi yasli bile olsa. Hatta bir keresinde otobuste, basinda komunist donemden kaldigi belli olan bir sapka giymis ve ayakta durmaya mecali olmayan yasli bir Macar ben otururken mahzun mahzun gozumun icine bakmisti da orali bile olmamistim. Hem neden yer verecektim ki tanimadigim Macarlara? Ancak haftalar gecmeye basladikca kendimi, yaslilara yer vermek zorunda hissetmeye basladim. Basinda o komunist sapkalardan tasiyarak ayakta duran eski tufek Macar amcalar sanki daha mahzun bakmaya baslamislardi. Garip bir duyguydu bu. Daha once diger bazi ulkelerde daha kisa da olsa ikamet etmistim, ama boyle hisler yasamamistim. Once, Macarlasiyor muyum acaba diye dusunmeye basladim. Zamanin Macar hukumeti milliyetci oldugu icin pekala beni assimile etmek istemis olabilirdi. Damarlarimdaki asil kanin yitip gitmesinden korkuyordum. Ardindan biraz dusununce eylemlerimde bazi celiskiler oldugunu farkettim. Ne de olsa, ahlaki olarak iyi seklinde nitelendirilen fiil, "otobuste yaslilara yer vermek"ti, "otobusteki yasli Turklere yer vermek" degil. Seytanin burada da pesimi birakmayip bana bos vesveseler verdigini anladim. Yok yere Macarlarin gunahini aliyordum. Bunun uzerine hemen yasli amcaya nazikce yerimi verdim. Amca otururken birseyler mirildandi. Ne dedigini ingilizce olarak sordugumda, yine ingilizce tesekkur ettigini soyledi. Rica ettim ve sormasina firsat vermeden Turk oldugumu ekledim. Ya da birden agzimdan kacti nedense. Ne guzel, dedi amca, gulumsedi. Gulumseyerek mukabele ettim.

Turkiye'de toplu tasima kullandigim zamanlarda en azindan cok yaslilara yer vermeye calisirim. Hatta olur da bir yabanci gorursem, onlara Turklerin ne kadar yardimsever ve kibar olduklarini gostermek icin bu firsati asla kacirmam. Simdi ise sadece ayni seyi Macaristan'da yapmistim; bunda bir sorun yoktu. Turklugumden odun vermeden Macar amcaya yardim etmis olmam beni mutlu etti. Otobus de zaten istedigim duraga gelmisti. Acilan kapidan gogsumu kabartarak indim ve ulkemi iyi temsil etmis olmanin verdigi gururla yoluma devam ettim..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder